Ciszo „Bądź”

Kiedy jestem w Ciszy, świat dokoła ciemnieje,
Jedna tyko twarz przygląda się mojej,
Czyja to twarz, niech każdy odgadnie,
Cisza wszystko wie i wszystkim zawładnie.

Uboga, mała, niema, patrzę błędnym wzrokiem,
I nie wiem, że wokół świat szumi potokiem,
W jego nurcie sama, lecz nie smutna, nie samotna, nie zbolała,
Tak po prostu Cisza działa!

Jestem wdzięczna jej za spokój, nic nie boli, nie przeraża,
Czasem tylko czyjeś oczy patrzą na mnie zbyt błagalnie,
By przeniknąć tym westchnieniem zakryte otchłanie,
Lecz to Duszy Doskonałej jest nowe zadanie!

Każdy swoją ciszę ma, jeden większą drugi mniejszą,
Ten ją kocha i w nią wierzy, tamten lęka i omija,
Ja zapadam się w jej całun bez pamięci, bez rozumu,
Ufam chwili w niej wtopionej, w wielkiej chmurze zamrożonej.

Jestem jako zjawa senna, niby jestem, lecz mnie nie ma.
W twarzy skrzętnie zatopiona; Spójrz na twarz - Jaka spełniona!
Ona wszystko Ci opowie; o historii, przeznaczeniu.
Tylko na co Ci to, po co? Co z tym zrobisz?

Na co Ci ten spokój błogi?
Kto podpowie o harmonii, która zawsze mieszka w Tobie.
Strzeż te chwile i ochraniaj. Nie zagłuszaj, nie oddawaj.
Cisza daje wielką Moc więc jej sobie z siebie daj.

Stać się Ciszą! - to Wyzwanie. Lecz nie każdy temu sprosta,
Ten kto czeka, wypatruje, Ciszę swoją obłaskawi,
Z serca wszystko wypracuje, wszystkie ścieżki wyprostuje,
Ten doświadczy Ciszy Złotej, by stać się Wolności Wzlotem!!!

Więc w Radości, Szczęściu, Zdrowiu, świat niech Wam się rozpogodzi!
Wszystko wokół niech rozkwita, co dotychczas było Ciszą.
Niech więc każdy Nów Powita!
Niech więc Pokój!!! Niech więc Bycie!!!

Urszula Ewa Dubielska